Przypadki Agaty W. - Szpital, chaos i maski, które nosimy.

Przyznam bez bicia: trafiłam na tę książkę trochę naokoło. Okładka mignęła mi tylko przez chwilę, ale zaintrygowała mnie na tyle, że potem usilnie jej poszukiwałam. I całe szczęście, że ją dorwałam! Jestem świeżo po lekturze, emocje jeszcze we mnie buzują i jedyne, co jestem w stanie teraz wydukać, to: Wow... Co tu się właśnie wydarzyło?! Z całą pewnością nie jest to zwykła powieść. Czytając ją, ze strony na stronę dziwiłam się coraz bardziej, a moje brwi wędrowały coraz wyżej.

Przypadki Agaty W.

Sandra Borowiecka, 2017 | Literatura Obyczajowa

Szpalta 230 stron

Przyznam bez bicia: trafiłam na tę książkę trochę naokoło. Okładka mignęła mi tylko przez chwilę, ale zaintrygowała mnie na tyle, że potem usilnie jej poszukiwałam. I całe szczęście, że ją dorwałam! Jestem świeżo po lekturze, emocje jeszcze we mnie buzują i jedyne, co jestem w stanie teraz wydukać, to: Wow... Co tu się właśnie wydarzyło?! Z całą pewnością nie jest to zwykła powieść. Czytając ją, ze strony na stronę dziwiłam się coraz bardziej, a moje brwi wędrowały coraz wyżej.

"Nigdy nie okazuj mężczyźnie na którym ci zależy, więcej uczuć niż to konieczne."

Zagadka w szpitalnym łóżku

Główną bohaterkę, Agatę, poznajemy w szpitalu. To młoda kobieta po przejściach i muszę przyznać – kompletnie nie mogłam jej wyczuć. Zazwyczaj potrafię szybko „rozkminić” głównego bohatera, ale ona pozostawała dla mnie zagadką. A kiedy już myślałam, że poukładałam sobie wszystko w spójną całość – bum! Autorka rozbijała moją teorię w drobny mak. Agata pokazuje nam świat, który jest przesadzony i podkoloryzowany. Przez to w niektórych momentach się gubiłam, nie wiedząc, co jest prawdą, a co wytworem jej zniszczonej psychiki. To genialny zabieg, choć momentami frustrujący.

"Czuję swoje ciało z niezwykłą intensywnością, każdy jego centymetr przepełniony cierpieniem."

Szczerość do bólu (czyli PP)

Autorka ma w zanadrzu galerię naprawdę wartych uwagi postaci, które Agata często do siebie zraża (nawet nie wiedząc dlaczego). Moim absolutnym ulubieńcem jest PP. Niestety, nie mogę Wam zdradzić, kim jest ta postać, ani jaką rolę odgrywa, bo zepsułabym Wam zabawę. Powiem tylko tyle: uwielbiam PP za szczerość do bólu, empatię i chęć niesienia pomocy. To taki promyk światła w mrocznym świecie Agaty.

Lekkie pióro, ciężki kaliber

Styl autorki jest lekki i przyjemny, co jest dość mylące. Umiejętnie omotuje czytelnika, wciąga go w historię, tylko po to, by za chwilę uderzyć w czułą strunę. Bo niech Was nie zwiedzie ten lekki styl – to nie jest zwykła powiastka o dziewczynie z problemami. To bolesna opowieść o tym, jak łatwo można skrzywdzić dziecko i jak te rany w przyszłości zamieniają się w paniczny lęk przed odrzuceniem. Przyznam, że mam mieszane uczucia. Z jednej strony książka mi się podobała, z drugiej – czuję, że czegoś mi w niej zabrakło, choć nie potrafię nawet nazwać czego. Mimo to historia ma w sobie coś, co sprawia, że człowiekowi po prostu robi się przykro na myśl o tym, co spotyka ludzi.

•••

Werdykt: Spójrz głębiej

Reasumując, „Przypadki Agaty W.” to powieść pełna ukrytego cierpienia. To historia, która zmusza do refleksji. Każe nam spojrzeć inaczej na osoby, które „odstają” od społeczeństwa. Często te dziwne zachowania to tylko maski, pod którymi kryją się ludzie niesamowicie wrażliwi, próbujący jakoś przetrwać kolejny dzień. Zakończenie jest bardzo rozczulające i zostawia czytelnika z gulą w gardle. Polecam, jeśli szukacie czegoś nietypowego, co zostanie w Waszej głowie na dłużej.

🧠 Trauma, niesolidny narrator i prawda ukryta pod maską.

Sara Kałecka

Popkultura pod lupą. Łączę światy: od romantasy po literaturę faktu, od RPG po The Sims. Szczere opinie, które oszczędzą Twój czas i portfel.💰

Więcej o autorze