-Cuchnie pan, jeśli mam być szczery.
-A zdarza się panu kłamać?
-Pracuję w wywiadzie, pułkowniku. My, elfy z dwójki, potrafimy łgać nie gorzej niż ludzie. - W jego głosie zabrzmiała dziwna nuta, jakby nie miał pewności, czy powinien to być dla niego powód do dumy, czy do wstydu.
-Zawsze tak wędrujesz w samotności? - zapytała.-Tak, zwykle tak. No chyba że spotkam po drodze takiego samego włóczęgę jak ja, to wtedy mam towarzystwo.
Oto nowa wiedza: do ognia należy dokładać, a nie rozpaczać, że zgaśnie.
"Pocałować cię to jak zjeść kawałek czekolady. Na jednym trudno poprzestać."
-Powiedziałam coś nie tak? - zaniepokoiła się Kłamczyńska. - Nie chciałam doprowadzić pana do takiego stanu!
-Nie szkodzi. Czasem tak reaguję gdy usłyszę coś koszmarnie bzdurnego. Dlatego lekarz mi tego zabrania.
To jacy jesteśmy, jest skutkiem tego, co przeszliśmy w życiu. W ogniu hartuje się stal.
-Tak, bezczelne gnojki. Jeden złapał którąś z sióstr za biust i stwierdził, że jak jest tak samo miękka między nogami, to mogą wziąć ślub.
-Zgaduję, że dosypałaś mu ziół przeczyszczających do leków.
-Nie [...] Obmacana siostra stwierdziła, że to najlepszy komplement, jaki słyszała od dawna. Co się dzieje z tym światem...